Historia Domu Ogrodnika
Pałac Radolińskich w Jarocinie – główna siedziba rodowa wielkopolskiej rodziny Radolińskich herbu Leszczyc, wzniesiona w latach 1848 – 1865, została zaprojektowana na zlecenie Władysława Radolińskiego w stylu angielskiego neogotyku przez pruskiego architekta królewskiego Friedricha Augusta Stülera– architekta, który wsławił się w Europie jako twórca muzeów, pałaców, kościołów, uniwersytetów, zamków itp. w Berlinie, Budapeszcie, Królewcu, Sztokholmie czy Kolonii.
Dom Ogrodnika stanowi część tej wyjątkowej lokalnej przeszłości. Obecnie to odrestaurowany budynek, który łączy troskę konserwatorską ze współczesnym komfortowym wyposażeniem.
Historia Domu Ogrodnika
Pałac Radolińskich w Jarocinie – główna siedziba rodowa wielkopolskiej rodziny Radolińskich herbu Leszczyc, wzniesiona w latach 1848 – 1865, została zaprojektowana na zlecenie Władysława Radolińskiego w stylu angielskiego neogotyku przez pruskiego architekta królewskiego Friedricha Augusta Stülera– architekta, który wsławił się w Europie jako twórca muzeów, pałaców, kościołów, uniwersytetów, zamków itp. w Berlinie, Budapeszcie, Królewcu, Sztokholmie czy Kolonii.
Dom Ogrodnika stanowi część tej wyjątkowej lokalnej przeszłości. Obecnie to odrestaurowany budynek, który łączy troskę konserwatorską ze współczesnym komfortowym wyposażeniem.
Historia Domu Ogrodnika
Pałac Radolińskich w Jarocinie – główna siedziba rodowa wielkopolskiej rodziny Radolińskich herbu Leszczyc, wzniesiona w latach 1848 – 1865, została zaprojektowana na zlecenie Władysława Radolińskiego w stylu angielskiego neogotyku przez pruskiego architekta królewskiego Friedricha Augusta Stülera– architekta, który wsławił się w Europie jako twórca muzeów, pałaców, kościołów, uniwersytetów, zamków itp. w Berlinie, Budapeszcie, Królewcu, Sztokholmie czy Kolonii.
Dom Ogrodnika stanowi część tej wyjątkowej lokalnej przeszłości. Obecnie to odrestaurowany budynek, który łączy troskę konserwatorską ze współczesnym komfortowym wyposażeniem.
1838 – 1865
Okazała siedziba zaprojektowana dla przyszłych pokoleń.
Radoliński pragnął okazałej siedziby dla siebie i przyszłych pokoleń. Zdecydowano, że siedziba zostanie wzniesiona w jarocińskim parku (wtedy będącym prywatną własnością Radolińskich) kilkaset metrów od dawnej siedziby tzw. Skarbczyka (który został w późniejszych latach wyremontowany i zaanektowany na rodowy skarbiec i archiwum). Ostateczna wersja projektu Stülera, którą zaaprobował Radoliński nosiła miano budowli o charakterze angielskiego neogotyku. Być może miała na to wpływ obecność Władysława Radolińskiego na koronacji królowej Wiktorii w Londynie w roku 1838 i spostrzeżenia jakich tam dokonał.
Prace zostały definitywnie zakończone w 1865 roku, natomiast przebudowy pałacu odbyły w latach 1881 – 1910, Równolegle z budową pałacu trwało zakładanie parku w stylu angielskim przez Petera Josepha Lenne i Władysława Radolińskiego. Pracom remontowym towarzyszyła też jego restauracja.
1909 – 1910
Budynek opisany jako Dom Ogrodnika na początku XX w.
W roku 1899 w pałacowym parku zakończono budowę domu projektowanego pierwotnie jako Dom Portiera (Kordegarda).
Wolnostojący, dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony z wielospadowym dachem krytym dachówką ceramiczną i potężnymi, wysokimi kominami. nawiązującego do uproszczonego stylu angielskiego neogotyku budynek stanął tuż obok głównego wjazdu na teren posiadłości przy dzisiejszej ulicy Kasztanowej.
Od 1950
Zmiana w budynek mieszkalny w drugiej połowie XX.
Dom Ogrodnika po gruntowych pracach zyskał nowe oblicze i funkcję godną formy architektonicznej. W miejsce mieszkań komunalnych pojawiły się nowe rozwiązania funkcjonalne, wyposażenie i detale z poszanowaniem struktur i zachowanych detali w budynku.
Projekt Domu Ogrodnika z zasobów Archiwum Państwowego w Poznaniu zdjęcia/pocztówki z zasobów Muzeum Regionalnego w Jarocinie.
